Τα πράγματα με την ανώτατη εκπαίδευση είναι απλά: Όταν ο πρόσφατος νόμος του κράτους για τα ΑΕΙ, ο οποίος μάλιστα είχε ψηφιστεί με ευρύτατη συναίνεση, πετάγεται στα σκουπίδια από τους πανεπιστημιακούς επειδή έτσι τους βολεύει και μάλιστα χωρίς να ανοίξει μύτη, τότε δεν πρέπει να μας εκπλήσσει τίποτα. Το κατάντημα των ελληνικών ιδρυμάτων με τη διαπλοκή μεταξύ καθηγητών, αιώνιων φοιτητών, πολιτικών κομμάτων και τοπικών κοινωνιών είναι πλέον γνωστό σε όλους. Το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο των ΑΕΙ μας είναι κατά κοινή ομολογία και με ελάχιστες εξαιρέσεις πολύ κατώτερο των περιστάσεων, όπως άλλωστε φαίνεται και από σχετικές διεθνείς αξιολογήσεις όπου τα ιδρύματά μας φιγουράρουν εκατοντάδες θέσεις κάτω από την κορυφή... Δυστυχώς, φαίνεται πως αυτή η κατάσταση βολεύει τους περισσότερους εμπλεκόμενους, γι'αυτό και άλλωστε έχει παγιωθεί. Οι μεν πανεπιστημιακοί εξακολουθούν να διατηρούν τα προνόμιά τους χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Από την άλλη μεριά, οι φοιτητές με τον άλφα ή βήτα τρόπο παίρνουν τα πτυχία τους σχετικά ξεκούραστα, κάτι που ικανοποιεί επίσης και τους γονείς οι οποίοι μόχθησαν τόσο πολύ για να πάρει το παιδί τους ένα πτυχίο. Τέλος, το κράτος είναι ικανοποιημένο επειδή τυπικά παρέχει τριτοβάθμια εκπαίδευση... Η απαξίωση των πτυχίων των ΑΕΙ που οδηγεί τους απόφοιτους στην ανεργία, τους εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς ή την ετεροαπασχόληση, αποδίδεται σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα το οικονομικό σύστημα, η παγκόσμια κρίση ή ακόμα και η (άτιμη) κοινωνία ... Έτσι λοιπόν η παιδεία, εφόσον αφορά το μέλλον και όχι το παρόν, δεν πρόκειται ποτέ να τεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας στην Ελλάδα, μιας και εμείς τη δημιουργία του μέλλοντός μας φαίνεται πως την έχουμε αφήσει σε άλλους...
